دیابت و کودکان:
سنین ابتلا به دیابت در کودکان یا ابتلا به دیابت نوع 1 بیشتر بین سنین 8 تا 15 سالگی است. با توجه به اینکه کودک در پی کشف توانائی ها و استقلال است این مسأله که باید وابسته به انسولین باشد، مشکل است و یک تیم جهت هماهنگی و همدردی و توجه نیاز است که کودک را با وضعیت جدید خود تطبیق دهد. گاهی اوقات در کودکان دیابتی دیده می شود که برای مدتی نیاز کودک به انسولین کم می شود که به این دوره Honey moon می گویند. این دوره کوتاه و موقتی است و سپری می شود و مجددا به حالت اولیه بر می گردد و احتمالا دلیل این موضوع آخرین تلاشهای پانکراس برای ترشح انسولین است. بعد از دوره Honey moon نیاز به انسولین افزایش پیدا می کند و بعد نیاز به آن ثابت می شود و در دوران بلوغ 25 تا 30 درصد نیاز به انسولین افزایش پیدا می کند که به دلیل افزایش رشد است.
همزمان با دوران بلوغ کالری مورد نیاز هم افزایش پیدا می کند که در این سنین تنظیم رژیم غذایی به همراه تزریق انسولین از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به یک تیم که شامل: پزشک، متخصص تغذیه و والدین فرد مبتلا به دیابت می باشد نیاز است.
رژیم درمانی در کودکان مبتلا به دیابت:
الگوی عمومی رژیم غذایی مشابه بالغین مبتلا به دیابت است؛ فقط باید توجه بیشتری شود تا انرژی و و پروتئین مورد نیاز کودک تأمین شود و جیره های غذایی با انسولین هماهنگ شود تا از هایپرگلایسمی و هایپو گلایسمی جلوگیری شود.
در آموش رژیم غذایی کودک باید انعطاف پذیر باشیم و برنامه غذایی باید تنظیم شود که مطابق با برنامه غذایی خانواده باشد تا برای کودک قابل قبول باشد. کودک دیابتی در سنین 5 تا 6 سالگی قادر است که غذای مناسب را انتخاب کند. در سنین 9 تا 10 سالگی قادر است که انسولین را تزریق کند و در 11 سالگی قادر است که SMBG ( Self Monitoring Blood Glucose) را انجام دهد.
